اقاقیا (در پارسی به آن ازا درخت می‌گفتند) (درخت صمغ عربی)، در بلوچستان می‌روید ولی معروف‌ترین صمغ اقاقیا مربوط به سنگال است، و سودان مهمترین ناحیه‌ی صادرکننده‌ی صمغ اقاقیا است. در شاخه‌های این گیاه بر اثر گزش حشره‌ها، و یا در اثر وزش باد و برخورد ساقه‌ها با یکدیگر ایجاد خراش شده ، ماده‌ای به خارج تراوش می‌گردد که به نام صمغ اقاقیا یا صمغ عربی موسوم است. نوع مرغوب صمغ اقاقیا به صورت قطره‌های کوچک مدوّر یا زاویه دار به رنگ سفید تا مایل به زرد است. ولی نوعی از آن که به رنگ قهوه‌ای یا قرمز روشن می‌باشد در تجارت مورد پسند نیست.