بادکنک، یک کیسه‌ی کشسان است که با گونه‌های مختلفی از گاز، مانند هلیوم، هیدروژن، نیتروژن، نیترواکسید یا هوا پر می‌شود. نخستین بادکنک‌ها از مثانه‌ی خشک شده‌ی حیوانات بوده‌اند. بادکنک‌های نوین را می‌توان از موادی چون رزین، لاستیک، پلیکلروپرین یا نایلون ساخت. برخی بادکنک‌ها کاملاً تزئینی هستند، در حالی که برخی برای کاربردهای ویژه چون هواشناسی، درمان، نظامی، یا ترابری به‌ کار می‌روند. ویژگی‌های بادکنک، شامل چگالی کم و بهای کم، سبب کاربردهای گسترده‌ی آن شده‌ است.